Jeroen Akkermans: "Maurice Ferares (1922), oud-secretaris van de Ntb, heeft zich decennialang ingespannen voor de invoering van de Wet op de naburige rechten (WNR). Mede dankzij zijn goede contacten met internationale federaties kwamen de rechten begin jaren negentig ook daadwerkelijk
terecht bij musici, en niet bij werkgevers.
Toen Nederland in 1912 een nieuwe Auteurswet kreeg, kraaide er geen haan naar een soortgelijke regeling voor uitvoerende kunstenaars. Maar dat was een decennium later wel anders. ‘Door de opkomst van de grammofoon, radio en geluidsfilm werden vrijwel overal opnames van uitvoerende musici zonder hun toestemming en zonder enige vergoeding gebruikt,’vertelt Maurice Ferares, van 1956 tot en met 1991 secretaris van de Ntb. ‘Bij veel openbare gelegenheden, zoals bioscopen, cafés of balletvoorstellingen, werden musici vervangen door geluidsopnames. Dit leidde tot een enorm verlies aan werkgelegenheid.’ De Ntb legde volgens Ferares al in 1927 – toen in Nederland de eerste geluidsfilm werd vertoond – de vinger op de zere plek. Dat haalde echter toen, en ook tientallen jaren later, niet veel uit, al was het maar omdat de vakcentrale NVV, waarbij de Ntb was aangesloten, de omroepen steunde. ‘En die zagen een wettelijke regeling voor artiesten absoluut niet zitten. Immers, zij zouden artiesten vergoedingen moeten betalen. Ook auteurs en acteurs waren bang dat ze inkomsten zouden gaan missen. Dit heeft de invoering van een wet die uitvoerende musici en grammofoonproducenten beschermt, decennialang verhinderd.’
[...]"
Lees het volledige bericht hier.
