B9 10033. Rechtbank Alkmaar, 3 augustus 2011, LJN: BR4987, Eiser tegen Silk Screen Holland B.V.
Auteursrecht. Gedaagde, een zeefdrukkerij, plaats het boek ‘Zeefdruk. Een indruk’ op haar website. Mèt toestemming van de uitgever, maar zònder toestemming van de (evidente) auteur.
De vermelding van de uitgever zegt echter nog niets over wie de daadwerkelijke auteur(srechthebbende) is, nu naast de copyright-notice van de uitgever ook de natuurlijke persoon van de maker in het boek staat vermeld, 'op een manier die gebruikelijk is voor de aanduiding van de naam van de auteur'. Van een overdracht van de rechten aan de uitgever is daarnaast niet gebleken. Gedaagde had dit moeten beseffen en de inbreuk is haar derhalve toe te rekenen. Het feit dat Silk Screen - nadat [eiser]] haar wees op de inbreuk - het boek direct heeft verwijderd van haar website heeft geen invloed op de beantwoording van de vraag of destijds zorgvuldig is gehandeld. In citaten:
“In het boek staat Bürhmann als uitgever vermeld en bij de copyright-notice staat Bürhmann vermeld. Verder is daarin opgenomen dat voor openbaarmaking of verveelvoudiging schriftelijke toestemming van de uitgever is vereist. De naam van [eiser]] staat op de titelpagina van het boek en achterin na de epiloog vermeld. Het betoog van Silk Screen dat zij in het licht van deze omstandigheden ervan uit mocht gaan dat Bührmann de auteursrechthebbende is, kan niet worden gevolgd. De loutere vermelding van een rechtspersoon als uitgever is niet te beschouwen als aanduiding van het makerschap. Ook de copyright-notice kan niet worden aangemerkt als een vermoeden dat de auteursrechten bij Bührmann rusten. Een en ander geldt temeer nu de naam van [eiser]] op twee plaatsen in het boek is vermeld, die gebruikelijk zijn voor de aanduiding van de naam van de auteur. Het voorgaande brengt mee dat de rechtbank er in het navolgende van uit gaat dat [eiser]] de auteursrechthebbende is op het boek. Hierbij is mede in aanmerking genomen dat niet gebleken is dat [eiser]] zijn exclusieve rechten zou hebben overgedragen aan bijvoorbeeld Walburg of Bührmann, zoals bedoeld in artikel 2 Aw.
Niet in geschil is dat Silk Screen het boek door publicatie op haar website openbaar heeft gemaakt, zonder dat zij daarvoor de toestemming van [eiser]] had. Hiermee heeft Silk Screen de auteursrechten van [eiser]] geschonden. De schending van de auteursrechten van [eiser]] kan aan Silk Screen worden toegerekend, indien deze schending te wijten is aan haar schuld of aan een oorzaak die krachtens de wet of de in het verkeer geldende opvattingen voor haar rekening komt. Silk Screen betoogt dat de schending haar niet kan worden toegerekend, omdat zij zorgvuldig heeft gehandeld. Silk Screen wijst erop dat zij vooraf toestemming heeft gevraagd aan en verkregen van Bührmann en dat zij daarbij zonder meer af mocht gaan op de te goeder trouw bekend staande Bührmann.
Uitgangspunt is dat het op de weg van Silk Screen ligt om aannemelijk te maken dat zij zodanig zorgvuldig heeft gehandeld dat de schending van de auteursrechten van [eiser]] haar niet kan worden toegerekend. In het boek staat vermeld dat voor verveelvoudiging of openbaarmaking van het boek de schriftelijke toestemming van Bührmann is vereist. Vast staat dat Silk Screen toestemming heeft verzocht en mondeling heeft verkregen, van de zeefdrukafdeling van Bührmann. Partijen twisten over de vraag of degene die die toestemming namens Bührmann gaf, daartoe bevoegd was.
De rechtbank constateert dat Silk Screen de toestemming niet schriftelijk heeft verkregen. Dit is niet in overeenstemming met het voorschrift dat vermeld staat in de copyright-notice. Bovendien heeft Silk Screen zelf in haar conclusie van antwoord en ter comparitie betoogd dat het boek bestemd was voor de promotie van Bührmann en dat aan Bührmann een impliciete exclusieve licentie zal zijn verstrekt om de tekst in elke denkbare vorm voor dat doel te gebruiken. Silk Screen heeft niet aangevoerd dat het gebruik van het boek op haar website binnen dit doel valt, zodat uit dit betoog van Silk Screen volgt dat ook volgens Silk Screen zelf Bührmann niet gerechtigd was om rechten aan haar te verstrekken.
Reeds op grond van het voorgaande komt de rechtbank tot de conclusie dat Silk Screen onvoldoende zorgvuldig gehandeld heeft en dat haar verweer dat de schending van de auteursrechten haar niet kan worden toegerekend faalt. De vraag of hiermee op Silk Screen een onderzoeksplicht wordt gelegd, zoals Silk Screen betoogt, komt in het geheel niet aan de orde. Het feit dat Silk Screen - nadat [eiser]] haar wees op de inbreuk - het boek direct heeft verwijderd van haar website heeft geen invloed op de beantwoording van de vraag of destijds zorgvuldig is gehandeld, zodat ook dit verweer van Silk Screen niet op gaat
Lees het vonnis hier.
