IER 2017/4, p. 245-246, E.H.H. Hoogenraad: "Reclame voor een heerlijke McDonald’s cheeseburger mag niet gericht zijn op kinderen onder de 13 jaar. Een klip en klare regel die volgt uit de Reclamecode voor Voedingsmiddelen. Dus moet de adverteerder zijn publiek met zorg selecteren. En dat doet McDonald’s. Natuurlijk geen advertenties in de Donald Duck, of in een kinderknutselvakantieboek. Geen reclameblok rondom het Jeugdjournaal. En onze fastfoodgigant vraagt ook geen influencers die lekkere cheeseburger te promoten op social media als het evident is dat deze vlogger of blogger voornamelijk minderjarige volgers heeft. Wat betreft de pre-roll reclamefilmpjes op YouTube heeft McDonald’s het ook keurig voor elkaar. Via het reclame- en mediabureau geldt de instructie: geen reclame op accounts van minderjarigen. Alles kits, lijkt het. Totdat … een bijzondere uitspraak van de Reclame Code Commissie in 2016. En naar mijn mening ook een ongelukkige.
[...]
Hier zit mijn bezwaar. Het platform YouTube kan voor wie inlogt op YouTube heel goed de reclamespots selecteren op leeftijd of doelgroep. Echter, wie niet inlogt, krijgt álle reclame te zien (zij het gerelateerd aan het eerdere kijkgedrag). Kinderen die op de computer of tablet van ouders inloggen worden natuurlijk ook niet beschermd; YouTube gaat er dan immers van uit dat het een volwassene betreft. De RCC gaat mijns inziens te ver door adverteerders te verplichten om, vanwege de ‘niet-inloggers’ en de ‘undercover-inloggers’, het gehele YouTube platform als verboden terrein te bestempelen en de verantwoordelijkheid bij adverteerders te leggen. De facto wordt hiermee een zeer belangrijk mediumkanaal afgesloten. [...]"
