BIE, 5/2017, p. 192-195, M. van Putten: "Afgelopen zomer heeft het hof Den Haag een arrest gewezen in een geschil over de verhandeling van Tommy Hilfiger namaakkleding, waar (onder andere) aan de orde was of de bestuurders van de betrokken vennootschappen persoonlijk aansprakelijk waren voor merkinbreuk.
In 2002 oordeelde de Hoge Raad in het Jack Daniels-arrest al dat voldoende grond kan bestaan om in het geval van merkinbreuk niet alleen een inbreukverbod op te legggen aan de inbreukmakende vennootschap, maar ook aan de bestuurder van die vennootschaop, volgens de Hoge Raad is hiervoor ruimte als de door de bestuurder gecontroleerde vennootschap met zijn medeweten en goedkeuring merkinbreuk maakt. Het moet dan aannemelijk zijn dat de besturuder door de inbreuk te bevorderen of niet te verhinderen - terwijl hij daartoe wel in staat is - ook zélf onzorgvuldig handelt richting de merkrechthebbende.
Een andere vraag is of een bestuurder ook persoonlijk aansprakelijk kan worden gehouden voor de schade die een merkrechthebbende lijdt als gevolg van inbreukmakend handelen door de vennootschap. Hier komt het leerstuk van bestuurdersaansprakelijkheid in beeld. De Tommy Hilfiger-zaak is maar een van de weinige IE-zaken waarin bestuurdersaansprakelijkheid aan de orde was, en welke algemene lessen uit deze rechtspraak kunnen worden afgeleid."
