B9 9815. Eind vorige week verschenen, de debuutroman van Christiaan Alberdingk Thijm (Solv): Het Proces van de Eeuw. Over ‘een jonge, hongerige Zuidas-advocaat. ‘Opgejaagd door de urennorm en onbegrensde ambitie van zijn bazen maakt Eppo fouten. Hulp inroepen is geen optie. Hij raakt verstrikt in zijn eigen leugens en sleept Helvoeth mee in zijn onvermijdelijke val.’
Min of meer en passant komt de hoofdpersoon op pagina 292 heel even in een IE-geschil terecht:
“De advocaat van de eisende partij, Stokke, kreeg als eerste het woord. Het was mij snel duidelijk dat het om een zaak over intellectuele eigendomsrechten ging. Stokke beweerde dat Laurus een stoeltje had nagemaakt. ‘Er is sprake van een flagrante schending van de auteursrechten van Stokke, meneer de rechter.’ De advocaat van Stokke danste om de twee stoeltjes die voor de rechter waren opgesteld, terwijl hij alle punten van overeenstemming aanwees. Daarna was het de beurt aan de advocaat van Laurus die alle verschilpunten benoemde.
Wat was dit toch een kinderachtig rechtsgebied, Twee volwassen mannen die rond twee stoeltjes cirkelden, kinderstoeltjes nota bene. Bij Schwaab & Helvoeth was bijna de hele sectie intellectuele eigendom verdwenen. Ze waren een nichekantoor begonnen zodat ze hun dansjes in de beslotenheid van hun eigen kring konden maken, niet gehinderd door de cowboys van M&A. Het werd door het sectiehoofd, een man met een vlinderdas, gebracht als een kans om eindelijk zelf te ondernemen – ‘altijd al een eigen kantoor willen beginnen.’- maar iedereen wist dat ze waren weggejaagd door M&A te weinig omzet. Wie het winstdeel drukt, moest vertrekken, zo eenvoudig was het.
Halverwege het pleidooi van de advocaat van Laurus had ik een ingeving. Ik besloot direct de zittingszaal te verlaten.”
Meer informatie hier.
