B9 10847. Hoge Raad, 24 februari 2012, LJN: BT6689, Ladbrokes Betting & Gaming Ltd tegen Stichting De Nationale Sporttotalisator (Lotto). (Met gelijktijdige dank aan Joris van Manen, Hoyng Monegier).
(Internet-)kansspelen. Reclamerecht. Vrij verkeer van diensten. Eindarrest Hoge Raad in de langlopende (sinds 2000) Labrokes/Lotto zaak over grensoverschrijdende kansspelen en reclame voor kansspelen. (via het Hof van Justitie EU weer terug bij de Hoge Raad, eerdere uitspraken hier). De Hoge Raad heeft alle klachten van Ladbrokes ongegrond geoordeeld en het beroep verworpen. Het Nederlandse kansspelbeleid is niet in tegenspraak is met het relevante Europese recht.
‘Een van de vragen aan het Hof van Justitie hield kort gezegd in of een restrictief nationaal kansspelbeleid (zoals in Nederland) dat gericht is op beteugeling van gokverslaving en het tegengaan van fraude, in overeenstemming is met de rechtspraak van het Hof van Justitie ook als het aan de vergunninghouder is toegestaan zijn kansspelaanbod aantrekkelijk te maken door nieuwe kansspelen te introduceren en reclame te maken. Het Hof van Justitie heeft die vraag bevestigend beantwoord. De rechter moet nagaan of de uitbreiding van de activiteiten van de vergunninghouder de illegale activiteiten met betrekking tot weddenschappen in de betrokken lidstaat kunnen ondervangen en of die uitbreiding niet onverenigbaar is met de doelstelling van de regeling, de gokverslaving te beteugelen. De Hoge Raad is tot de conclusie gekomen dat het hof dat onderzoek nauwkeurig en toereikend heeft verricht en heeft alle klachten van Ladbrokes daarover verworpen.
Een andere vraag van de Hoge Raad hield in of het vrij verkeer van diensten eraan in de weg staat dat een lidstaat op grond van zijn gesloten vergunningenstelsel een aanbieder van kansspelen kan verbieden dat via internet te doen als aan die aanbieder daarvoor al een vergunning is verleend in een andere lidstaat. Het Hof van Justitie was van oordeel dat het vrij verkeer van diensten zich tegen zo’n verbod niet verzet. De Hoge Raad heeft op grond hiervan geoordeeld dat een lidstaat zich op het standpunt mag stellen dat het enkele feit dat een marktdeelnemer met een vergunning en rechtmatig via internet kansspelen aanbiedt in een andere lidstaat, niet voldoende waarborgt dat de nationale consument wordt beschermd tegen het risico van fraude en criminaliteit.’
Lees het arrest hier.
