(Nog steeds) niet bewezen

B9 11216. Gerechtshof ’s-Gravenhage, 8 mei 2012, zaaknr. 200.075, Dharma Productions Private Ltd c.s. tegen Bindra V.O.F. c.s. (met dank aan Willem Hoorneman, CMS Derks Star Busmann).

Auteursrecht. Proceskosten. Tussenarrest in de langlopende Bollywood-saga over de fim ‘Kaal’ (‘Duisternis’). Het hof bekrachtigt het vonnis waarvan beroep (Rb. Den Haag, 12 augustus 2009, IEPT20090812) en verwijst de zaak naar de rol om Dharma c.s. de gelegenheid te geven om te kunnen reageren op de pas bij de memorie van antwoord overgelegde 1019h proceskostenspecificatie van gedaagde K. Nu de dagvaarding in eerste instantie dateert van voor de implementatiedatum van de Handhavingsrichtlijn is m.b.t. de eerste instantie het liquidatietarief van toepassing. Voor het Hoger Beroep geldt de regeling van 1019h echter wel. 

Eiseres Dharma c.s. stellen dat Dharma auteursrechthebbende is op de speelfilm Kaal. Volgens Dharma c.s. hebben Bindra c.s. en Kainth in hun respectieve bedrijven DVD’s met daarop kopieën van de film Kaal verkocht of verhuurd (met Franse ondertiteling), die niet afkomstig zijn uit het verkoopkanaal van Dharma c.s. en zonder dat deze daarvoor toestemming hebben gegeven. Dharma c.s. vorderen op de grondslagen van het auteursrecht en onrechtmatige daad diverse verboden en hebben nevenvorderingen ingesteld. De rechtbank wees de vorderingen eerder af.

In dit tussenarrest oordeelt het hof dat Dharma c.s. (nog steeds) niet hebben bewezen dat Dharma als producent of anderszins auteursrechthebbende is op de film. De in hoger beroep overgelegde stukken werpen geen ander licht op de zaak. Uitgangspunt daarbij is dat uit diverse stukken blijkt dat de film is geproduceerd door Karan en Shah. Het hof verwijst hierbij onder meer naar de tussen Dharma en eiseres EtnoLife gesloten licentieovereenkomst en de cover van de bij de rechtbank gedeponeerde originele (DVD-versie) van de film. De omstandigheid dat Karan ten tijde van het produceren van de film directeur en/of aandeelhouder was van Dharma (indien juist) brengt niet zonder meer mee dat Dharma c.s. als producent moet worden aangemerkt en/of de auteursrechten op de film heeft verkregen. Bovendien hebben Dharma c.s. geen beroep gedaan op art. 7 Aw, noch uit andere omstandigheden waaruit zou kunnen volgen dat Dharma rechthebbende is (geworden). Hieruit volgt dat Dharma de auteursrechten niet heeft overgedragen aan EtnoLife en dat Dharma c.s. niet hebben bewezen dat zij auteursrechthebbende zijn op de film.

Voorts stellen Dharma c.s. dat zij wel geslaagd zijn in de bewijslevering dat Kainth illegale DVD’s van de film heeft verkocht. Dharma c.s. verwijzen naar eerdere getuigen- en schriftelijke verklaringen. Het hof is echter van mening dat aan deze verklaringen onvoldoende bewijs kan worden ontleend voor de juistheid van de stelling dat Kainth in zijn videotheek in Den Haag illegale DVD’s van de film heeft verkocht of verhuurd. Daarbij acht het hof van belang dat alle getuigen een band hebben met de eigenaar van EtnoLife.

Lees het arrest hier.