BIE 2016-9, p. 246-248, Rein-Jan Prins: Ook in Frankrijk wordt de verliezende partij in de kosten verwezen, bestaande uit de deurwaarderskosten, griffierechten, bepaalde getarifeerde proceskosten, vertaal- en tolkkosten, kosten van deskundigen, van getuigenverhoren enzovoort. Deze zogeheten "dépens" zijn het Franse equivalent van de kosten rechtens als bedoeld in art. 237 Rv. En net als in Nederland stelt de vergoeding niet zoveel voor. Daarentegen zijn de advocaatkosten (behoudens een symbolisch "pleitrecht") niet in deze kosten inbegrepen.
De advocaatkosten, die om historische redenen binnen de categorie van de "frais irrépétibles"(niet verhaalbare kosten) vallen, zijn wel degelijk verhaalbaar, maar niet noodzakelijkerwijs in hun geheel. De frais irrépétibles zijn in feite alle kosten die niet in de categorie van de limitatief gedefinieerde dépens vallen. De frais irrééptibles vallen onder art. 700 CPC. De uitdrukking "un article 700" is een procesrechtelijk begrip geworden en vormt in feite de echte proceskostenveroordeling naar Frans procesrecht. [...]
