B9 10601. Ebba Hoogenraad, Hoogenraad & Haak: Noot bij RCC, 25 maart 2011 (Essent/NL Energie). Eerder gepubliceerd in IER 2011, 5, p.475-480.
Reclamerecht. Noot bij RCC Essent/NLEnergie. “Deze noot gaat niet over de hoog oplopende energie-oorlog en de vraag wanneer wel of niet sprake is van misleiding in reclame-uitingen van de Nederlandse Energie Maatschappij. Deze annotatie gaat over de juridische dogmatiek bij ontoelaatbare vergelijkende reclame. Zowel de Reclame Code Commissie als het College van Beroep passen de regels van vergelijkende reclame hier niet op de juiste manier toe. Ook rechters maken soms diezelfde fout. Ik ben het eens met de uitkomst, maar niet mer de route daarnaartoe. Deze noot beoogt helderheid te geven.
12. (…) Is dit alles louter dogmatisch geneuzel? Nee. Het is essentieel voor de rechtszekerheid en voor een adequate en zorgvuldige juridische stelplicht en bewijslast dat de juiste criteria als grondslag voor de ontoelaatbare vergelijkende reclame worden aangevoerd. Het is van groot belang dat de rechter en de zelfregulerende instanties overeenkomstig de geldende wetssystematiek beslissen. En voor de juridische puriteinen: het schrijnt als de regels onjuist worden toegepast, óók wanneer het eindresultaat hetzelfde is.
13. We zullen beter op onze woorden moeten letten. In het (juridisch) dagelijkse spraakgebruik spreekt men vaak over ‘misleidende vergelijkende reclame’. Maar dat is niet correct: de generieke naam is een ontoelaatbare vergelijkende reclame, of zo men wil, een verboden of onzuivere, vergelijkende reclame. Dit wegens misleiding (sub a), dan wel omdat de goederen niet vergelijkbaar zijn (sub b) of omdat de vergelijking niet op objectieve wijze enz. gebeurt (sub c), en zo verder. Het merendeel van de ontoelaatbare vergelijkingen strandt al bij sub a, de misleiding. Dat is de grootste bulk. Maar dit species mag niet verworden tot een generieke term.
Lees de volledige noot hier.
