OCTROOIRECHT
Conclusie 13 ongeldig wegens toegevoegde materie: twee zakken of één zak?
• Volgens bestendige jurisprudentie is bij de beoordeling of sprake is van ontoelaatbare toegevoegde materie de aan te leggen toets of datgene waarvoor bescherming wordt verlangd door een gemiddelde vakman duidelijk en ondubbelzinnig is af te leiden uit de oorspronkelijke aanvrage (de zogenaamde ‘disclosure’test).
• Vermop Salmon stelt dat uit de hiervoor onder 2.4 weergegeven paragraaf 16 van het Octrooi zou zijn af te leiden dat er per langsrand van de mophoes sprake zou moeten zijn van (minimaal) twee zakken. Zij wijst ten eerste op het gebruik van meervoudsvormen in de zinsnede “aan de langsranden aangebrachte zakken”. Die uitleg volgt de rechtbank niet. Net zo goed kan daarin worden gelezen dat er één zak is per langsrand.
Conclusie 14: niet inventief
• De conclusie is gericht op een mophoes en betreft geen samenstelconclusie (van mophoes met mophouder) noch een gebruiksconclusie. Dit heeft tot gevolg dat mophoezen onder de conclusie vallen, ongeacht de vraag op wat voor houder zij daadwerkelijk gebruikt worden, zolang zij maar geschikt zijn voor een mophouder met kenmerken als omschreven in de conclusie. Dit betekent echter tegelijkertijd dat een eerder voor een vaste mophouder beschreven mophoes anticipeert, mits blijkt dat deze mophoes ook op de mophouder als omschreven in de conclusie past.
• de mophoezen van Strauss zijn tevens geschikt voor de toepassing op een mophouder met twee in de langsas te verdraaien klapvleugels zoals het betreffende kenmerk vereist
• Zodoende blijft als verschil tussen conclusie 14 en de mophoes van Strauss over dat er is voorzien in uitsparingen (15, 15’) van de langsranden in de zone van de steelhouder aan het scharnierplaatdeel.
• Zo de gemiddelde vakman ter oplossing van dat probleem al niet op grond van zijn algemene vakkennis zou worden gebracht tot de nogal triviale maatregel om uitsparingen voor die steel te maken in de mophoes, dan zou hij stuiten op S Patent 4,114,223 van 19 september 1978 (“Buchanan”), waaruit die kennis rechtstreeks en zonder enige inventieve denkarbeid kan worden afgeleid. Dit document ziet op een mophoes voor een omkeerbare mophouder met aan twee zijden “cleaning surfaces”,
IEPT20110810, Rb Den Haag, Vermop v Rubbermaid
