Niet uit te sluiten dat bewerkingsrecht in Auteursrechtrichtlijn is geharmoniseerd. Inbreuk op (bron)codeniveau software niet bewijsbaar wegens niet overleggen broncode DC-Customized Software. Op moment van gestelde inbreuk op DC-Specificaties door Forax-specificaties 0.1 was DCC nog geen auteursrechthebbende. Op moment van gestelde inbreuk op DC-Specificaties door Forax-specificaties 0.1 was DCC nog geen auteursrechthebbende. DC-Functional Design 14.1 niet auteursrechtelijk beschermd als voorbereidend materiaal. In Forax-specificaties overgenomen fragmenten uit DC-Functional Design 14.1 niet auteursrechtelijk beschermd: louter feitelijke informatieverstrekking waarin zakelijke, voor de hand liggende terminologie wordt gehanteerd. Forax-software geen bewerking van DC-Functional Design 14.1. Onvoldoende aannemelijk dat DC SA rechthebbende was op S-know how door inbrengen in DC SA. Gebruik door Forax van A-Know how vóór sluiten overeenkomst 10 februari 2011 niet onrechtmatig, omdat DC SA toen geen rechthebbende of gebruiker was. Gebruik A-Know how na overeenkomst ook niet onrechtmatig: DCC Exploitatie heeft onvoldoende maatregelen genomen om informatie geheim te houden (artikel 39 TRIPS).
AUTEURSRECHT – BEDRIJFSGEHEIMEN
Hoger beroep tegen het vonnis van de rechtbank Den Haag van 23 juli 2014 (IEPT20140723), waarin onder meer is geoordeeld dat er geen auteursrechtinbreuk is gemaakt op de tankkaart software van DCC en de specificaties daarvan. Het vonnis wordt grotendeels bekrachtigd en enkel vernietigt op de proceskosten.
Het hof overweegt dat indien het bewerkingsrecht ook in de Auteursrechtrichtlijn zou zijn geharmoniseerd, daarbij geen ander criterium zou gelden dan het in Nederland gehanteerde – en ook bij het bewerkingsrecht van de Softwarerichtlijn toepasselijk te achten – criterium op basis van de auteursrechtelijk beschermde trekken.
Volgens het hof kan louter overeenstemmende functionaliteit geen auteursrechtinbreuk opleveren. Aangezien door DC de broncode van de DC-Customized Software niet is overgelegd, kan niet worden beoordeeld of er op (bron-)codeniveau overeenstemming bestaat tussen deze software en de Forax-Software. Hierdoor faalt de stelling dat de Forax-Software een inbreukmakende verveelvoudiging is van de DC-Customized Software.
DC stelt dat Atos de maker was van de DC-Customized Software en van de voor de vervaardiging daarvan gebruikte DC-Specificaties. Forax heeft bij pleidooi in hoger beroep het verweer ontwikkeld dat DC SA pas op 10 februari 2011, toen de Atos overeenkomst werd ondertekend (auteurs-)rechthebbende kan zijn geworden. Het hof volgt dit verweer, aangezien de omstandigheden dat de overeenkomst al in 2009 gereed lag, niet met zich meebrengen dat de overdracht voor de ondertekening al werking heeft gekregen. Nu niet is gesteld dat met versie 0.1 ook op of na 11 februari 2011 nog auteursrechthebbende voorbehouden handelingen zijn verricht, kan daarmee niet jegens DC auteursrechtinbreuk zijn gepleegd.
Versie 1.9 van de Forax-Specificaties dateert uit juni 2012, dus na de datum van de ondertekening van de Atos-overeenkomst. Uit een vergelijking van het bronbestand van versie 1.9 met het DC-Functional Design 14.1 blijkt dat er een overeenkomst is van 11.83% tussen beide.
DC stelt dat bij het DC-Functional Design 14.1 sprake is van voorbereidend materiaal, dat beschermd is op grond van de Softwarerichtlijn. Het hof is het met DC eens dat het DC-Functional Design 14.1 meer is dan een enkele opsomming van (gewenste) functies of functionaliteiten, waardoor de bescherming van het software-auteursrecht niet worden uitgesloten op de grond dat het design alleen maar een functionele omschrijving zou geven. Aangezien echter om van het DC-Functional Design 14.1 tot een computerprogramma te komen, nog een programmeerslag met creatieve keuzes ten aanzien van de in dat programma te gebruiken tools, technieken en uitvoeringswijzen moet worden gemaakt, rust er geen software-auteursrecht op DC-Functional Design 14.1.
Ten aanzien van de gestelde “normale” auteursrechtinbreuk geldt volgens het hof dat voor zover de Forax-Specificaties overeenstemmen met het DC-Functional Design (de eerder genoemde 11.83%), sprake moet zijn van losse fragmenten van DC-Functional Design die ieder een auteursrechtelijk beschermd zijn. Dit is niet het geval, aangezien het gaat om een willekeurige verzameling triviale en/of banale tekstfragmenten. Versie 1.9 van de Forax-Specificaties maken derhalve geen inbreuk op het DC-Functional Design 14.1.
De stelling van DC dat de Forax-Software een bewerking vormt van DC-Functional Design 14.1 wordt afgewezen. Aangezien is vastgesteld dat op het DC-Functional Design geen software auteursrecht rust, kunnen de auteursrechtelijke trekken daarvan dus hooguit kunnen zijn gelegen in de keuze van de daarin gebezigde woorden/zinnen in de natuurlijke taal en de volgorde daarvan. Aangezien de woorden/zinnen in natuurlijke taal niet te vinden zijn in de Forax-Software, is geen sprake van een bewerking. De door DC gestelde ontlening is onvoldoende onderbouwd.
Ook de vorderingen op grond van oneerlijke concurrentie worden afgewezen. Het gaat hierbij om de know how die heeft geleid tot, en is gelegen in de DC-Specificaties en de DC-Customized Software en om de know how die is gelegen in het DC-Functional Design 14.1. Volgens DC komt deze know how toe aan DC SA. Het hof oordeelt dat DC SA niet kan worden geacht gerechtigd te zijn (geweest) met betrekking tot de zogenaamde S-knowhow, aangezien in het licht van het verweer van Forax onvoldoende is bewezen dat deze know how in DC SA is ingebracht.
De Atos-know how (A-Know how) kan pas bij het sluiten van de Atos-overeenkomst op 10 februari 2011 aan DC SA zijn gaan toebehoren. DC heeft onvoldoende onderbouwd dat zij vóór het sluiten van de overeenkomst in ieder geval rechtmatige gebruiker van de know how was. Forax is tussen 9 juni 2008 en 10 februari 2011 gebruik gaan maken van het DC-Functional Design 14.1, dat een neerslag vormt van de S-know how en (deels) de A-know how. Dit gebruik is niet onrechtmatig, omdat DC SA toen noch gerechtigd noch gebruiker van de know how as. Omdat DCC Exploitatie onvoldoende maatregelen heeft genomen om de informatie geheim te houden (artikel 39 TRIPS), is het feit dat Forax de know how is blijven gebruiken na 10 februari 2011 niet onrechtmatig.
Ook de overige vorderingen op basis van onrechtmatige concurrentie falen. Het vonnis wordt bekrachtigd, op de proceskostenveroordeling na, die wordt vastgesteld op € 106.795.
