“Zwarte seconden” tellen mee voor maximumaandeel van 20% per uur voor TV reclame

29-02-2016 Print this page
IEPT20160217, HvJEU, Sanoma v Viestintävirasto

Opgedeeld beeldscherm waarop de programma-aftiteling in het ene deel verschijnt en een programmaoverzicht in het andere om het programma dat wordt beëindigd te scheiden van de erop volgende reclameonderbreking toegestaan indien voldaan aan artikel 19(1) Richtlijn audiovisuele mediadiensten. Sponsorlogo’s die in het kader van andere programma’s dan het gesponsorde programma worden uitgezonden moeten worden meegerekend voor de in artikel 23(1) richtlijn audiovisuele mediadiensten vastgelegde maximumreclamezendtijd per klokuur. Als lidstaat geen gebruik heeft gemaakt van de mogelijkheid om een striktere regel dan die van artikel 23(1) Richtlijn audiovisuele mediadiensten in te voeren moeten „zwarte seconden” worden meegerekend voor maximumaandeel van 20% per klokuur voor televisiereclame.

 

MEDIARECHT - RECLAMERECHT

 

Sanoma verricht uitzendingen van televisieprogramma’s in het kader waarvan zij onder meer reclame en gesponsorde programma’s uitzendt. Om de reclameonderbrekingen die zij tussen twee televisieprogramma’s invoegt te scheiden, maakt Sanoma gebruik van de zogenaamde techniek van „opdeling van het beeldscherm”, waarbij dit laatste na het begin van de aftiteling in twee delen wordt gesplitst en tegelijkertijd in een kolom die aftiteling en in een andere de aankondiging van de daaropvolgende programma’s worden getoond. Bovendien laat Sanoma iedere in het kader van die onderbrekingen uitgezonden reclamespot volgen en voorafgaan door zwarte beelden van een duur van 0,4 tot 1 seconde, genaamd „zwarte seconden”. Wanneer een door Sanoma uitgezonden programma wordt gesponsord kan dat voor haar een reden zijn om logo’s die naar de natuurlijke persoon of rechtspersoon die dat programma sponsort verwijzen niet alleen in het gesponsorde programma zelf te plaatsen, maar ook in vooraankondigingen voor dat programma alsook in andere programma’s. Volgens de Finse toezichthouder schendt Sanoma een aantal bepalingen van wet 744/1998. De verwijzende rechter heeft een aantal vragen gesteld aan het Hof van Justitie EU die het hof als volgt beantwoordt:

 

1) Artikel 19, lid 1, van richtlijn 2010/13/EU van het Europees Parlement en de Raad van 10 maart 2010 betreffende de coördinatie van bepaalde wettelijke en bestuursrechtelijke bepalingen in de lidstaten inzake het aanbieden van audiovisuele mediadiensten (richtlijn audiovisuele mediadiensten), moet aldus worden uitgelegd dat het niet in de weg staat aan een nationale wettelijke regeling zoals die in het hoofdgeding, op grond waarvan het is toegestaan dat een opgedeeld beeldscherm waarop de programma-aftiteling in het ene deel verschijnt en een programmaoverzicht in het andere om het programma dat wordt beëindigd te scheiden van de erop volgende reclameonderbreking, niet noodzakelijkerwijs wordt gecombineerd met, of wordt gevolgd door, een akoestisch of optisch middel, mits een dergelijk middel om te scheiden – het is aan de verwijzende rechterlijke instantie om dat te verifiëren – op zich beantwoordt aan de in de eerste volzin van dat artikel 19, lid 1, vermelde vereisten.

 

2) Artikel 23, lid 2, van richtlijn 2010/13 moet aldus worden uitgelegd dat sponsorlogo’s die in het kader van andere programma’s dan het gesponsorde programma worden uitgezonden, zoals die in het hoofdgeding, moeten worden meegerekend voor de in artikel 23, lid 1, van die richtlijn vastgelegde maximumreclamezendtijd per klokuur.

 

3) Artikel 23, lid 1, van richtlijn 2010/13 moet in het geval waarin een lidstaat geen gebruik heeft gemaakt van de mogelijkheid, een striktere regel dan die neergelegd in dat artikel in te voeren, aldus worden uitgelegd, niet alleen dat het zich er niet tegen verzet dat „zwarte seconden” tussen de afzonderlijke spots van een televisiereclameonderbreking of tussen die onderbreking en het erop volgende televisieprogramma worden meegerekend voor het maximumaandeel van 20 % per klokuur voor televisiereclame, maar ook dat het gebiedt dat die seconden worden meegerekend.

IEPT20160217, HvJEU, Sanoma v Viestintävirasto

(curia-versie)