Stichting Kankantrie wordt ondanks ontbreken schriftelijke bewijsstukken als auteursrechthebbende Groot Surinaams Kookboek gezien: Kankantrie is als auteursrechthebbende opgenomen in het boek, er is nooit geprotesteerd tegen het uitgeven van het boek en gedaagde heeft met het sluiten van een distributieovereenkomst met de Stichting erkend dat het auteursrecht bij de Stichting ligt. Sprake van auteursrechtinbreuk: niet bestreden dat gedaagde zowel de oorspronkelijke versie met aangepaste streepjescode als een herziend exemplaar dat voor 95% gelijk is aan de oorspronkelijke versie op de markt brengt
Kort geding. Eiser Stichting Kankantrie heeft op 11 maart 2009 een distributieovereenkomst gesloten met gedaagde betreffende de productie en verkoop van het Groot Surinaams Kookboek. In de overeenkomst is onder meer opgenomen dat gedaagde zich zal inspannen het boek te verkopen, en dat Stichting Kankantrie het boek niet zonder toestemming van gedaagde via andere verkoopkanalen mag verkopen. Partijen nemen elkaar over en weer kwalijk deze verplichtingen te hebben geschonden waarna de overeenkomst per 6 juni 2016 door de Stichting wordt ontbonden.
In 2016 heeft gedaagde een “geheel herziene editie met 150 nieuwe recepten” van het Groot Surinaams Kookboek uitgebracht. Volgens Stichting Kankantrie komt deze versie voor 95% overeen met de oorspronkelijke versie en brengt gedaagde ook de oorspronkelijke versie zelf op de markt, maar dan met een andere streepjescode. Stichting Kankantrie stelt dat het kookboek een auteursrechtelijk beschermd is, dat zij sinds 1976 over het auteursrecht voor Nederland beschikt, en dat gedaagde derhalve inbreuk maakt op haar auteursrechten.
Gedaagde stelt dat niet Stichting Kankantrie, maar gedaagde zelf auteursrechthebbende is nu zij de rechten van haar vader overdragen gekregen heeft. Gedaagde stelt dit bij het sluiten van de distributieovereenkomst met Stichting Kankantrie te zijn vergeten als gevolg van geheugenverlies. In reconventie eist gedaagde een bedrag van € 57.919,81 als schadevergoeding voor het schenden van de in de distributieovereenkomst opgenomen exclusiviteit.
De voorzieningenrechter stelt dat niet ter discussie staat dat het kookboek, dat kan worden aangemerkt als een werk, ooit is samengesteld door medewerkers van de Eerste Surinaamse Huishoud- en Industrieschool. Partijen twisten echter over de vraag bij wie de auteursrechten nu liggen. Volgens de Stichting verkreeg zij na het maken van afspraken na een conflict in de jaren ‘70 voor onbepaalde tijd het recht het kookboek in Nederland op de markt te brengen en behield de school het recht het kookboek in Suriname op de markt te brengen. Volgens gedaagde verkreeg Stichting Kankantrie alleen het recht om de eerste druk in Nederland op de markt te brengen en verkreeg haar vader nadien van de school de auteursrechten op het kookboek. De voorzieningenrechter volgt de zienswijze van de Stichting, onder meer omdat in het kookboek is opgenomen: “Copyright © 1976; Stichting Kankantrie, Rotterdam (…).”, omdat de Stichting het kookboek al die jaren zonder protest op de Nederlandse markt heeft gebracht en omdat de verklaring van gedaagde dat zij aan geheugenverlies leidt ontoereikend is als verklaring voor het sluiten van een distributieovereenkomst waarin zij erkent dat de Stichting auteursrechthebbende is.
Nu de voorzieningenrechter ervan uitgaat dat Stichting Kankantrie rechthebbende is, wordt gedaagde bevolen inbreuk te staken en gestaakt te houden. Dit geldt zowel voor de oorspronkelijke versie met andere streepjescode als de herziene versie nu gedaagde niet heeft bestreden dat deze voor 95% overeenkomt met de oorspronkelijke versie en de voorzieningenrechter het grote aantal gelijkenissen zelf ook heeft vastgesteld.
De eis in reconventie, betreffende het schenden van de in de distributieovereenkomst opgenomen exclusiviteit, wordt afgewezen nu de voorzieningenrechter zichzelf niet bevoegd acht van het geschil kennis te nemen. In de distributieovereenkomst zelf zijn partijen overeengekomen dat geschillen die mochten ontstaan naar aanleiding van die overeenkomst zullen worden beslecht overeenkomstig het arbitrageregelement van de KvK.
Gedaagde wordt als ongelijke gestelde partij in de proceskosten veroordeeld. Wel worden de proceskosten van € 13.132,81,- gematigd nu de Stichting onvoldoende heeft onderbouwd waarom de kosten hoger zijn dan het indicatietarief voor een eenvoudig kort geding (€ 6.000,-). Omdat Stichting tot twee keer toe op zitting is geweest ter zuivering van verstek, worden de proceskosten al met al gematigd tot € 7.000,-. Gedaagde wordt ook veroordeeld in de proceskosten in reconventie, maar deze worden als gevolg van de samenhang met het geding in conventie vastgesteld op nihil.
IEPT20170313, Rb Amsterdam, Stichting Kankantrie
