Motel Brabant op grond bruikleenovereenkomst of bewaarovereenkomst aansprakelijk voor de als gevolg van de onmogelijkheid tot teruggave van het kunstwerk geleden schade: enkele tijdsverloop onvoldoende om te mogen vertrouwen dat de wil van eiser erop was gericht de eigendom van het kunstwerk prijs gegeven. € 250,00 schadevergoeding: door gebruik vergankelijk materiaal aannemelijk dat waarde kunstwerk na 28 jaar gering zal zijn en niet is gebleken dat werken van eiser gewild zijn.
Op verzoek van eiser heeft Motel Brabant vanaf 16 juli 2009 een door eiser vervaardigd kunstwerk tentoongesteld. Voor de plaatsing zijn partijen geen vergoeding overeengekomen. Eiser constateert eind 2015 dat het kunstwerk is verdwenen en bij navraag meldt Motel Brabant dat zij het kunstwerk in 2014 naar de stort heeft gebracht. Eiser stelt Motel Brabant aansprakelijk voor het verlies van het kunstwerk. Volgens eiser was Motel Brabant, op grond van de bruikleenovereenkomst verplicht om het kunstwerk terug te geven. Motel Brabant wijst de aansprakelijkheid af, omdat volgens haar eise het bezit van het kunstwerk heeft prijsgegeven in de zin van artikel 5:18 BW. In 2012 heeft eiser gevraagd of het kunstwerk er nog stond. Door een medewerker is hem het kunstwerk getoond in een hok waar het was opgeslagen. De medewerker heeft gevraagd of eiser het werk nog wilde hebben, want het stond in de weg. Eiser zou daar op terugkomen, maar toen Motel Brabant in 2014 nog niets had gehoord, hebben zij het weggegooid. Volgens Motel Brabant is de schade die eiser heeft geleden te wijten aan eigen schuld.
De rechtbank stelt vast dat de tussen partijen mondeling gesloten overeenkomst kan worden gekwalificeerd als een overeenkomst tot bruikleen (voor onbepaalde tijd) dan wel als een overeenkomst tot in bewaargeving. Motel Brabant was zowel op grond van een bewaarovereenkomst als een bruikleenovereenkomst in beginsel verplicht tot teruggave van het kunstwerk aan eiser indien eiser daarom zou vragen. Uit de feiten blijkt niet dat eiser zijn bezit heeft prijsgegeven. Ook is niet gesteld dat partijen een termijn hebben afgesproken waarbinnen eiser het kunstwerk diende op te halen, terwijl het kunstwerk al lange tijd bij Motel Brabant stond. Het enkele tijdsverloop is onvoldoende voor Motel Brabant om er gerechtvaardigd op te mogen vertrouwen dat de wil van eiser erop was gericht de eigendom van het kunstwerk prijs gegeven. Motel Brabant had ook zelf contact met eiser kunnen opnemen om te vragen wat eiser met het kunstwerk wilde.
Voor wat betreft de berekening van de schade gaat de rechtbank niet mee met de methode die eiser hanteert. Volgens deze methode zou de schade 37.800,- bedragen. Eiser heeft de methode en de hoogte van de schade onvoldoende onderbouwd. De enige factuur voor de verhuur van het kunstwerk betreft een periode van 12 jaar geleden. De rechtbank heeft bij tussenvonnis bewijs verzocht in de vorm van een overzicht van de door eiser in de periode 2010-2016 verkochte kunstwerken van eigen hand met de verkoopprijs vermeld. Eiser heeft aan deze opdracht niet kunnen voldoen. De rechtbank neemt in aanmerking dat het kunstwerk in 1986 van vergankelijk materiaal (papier) gemaakt is, waardoor het aannemelijk is dat werk in de loop der tijd beschadigd is geraakt en de waarde in 2014 gering zal zijn geweest. Evenmin is gebleken dat het werk van eiser gewild is en veel werd verkocht. Er vloeit enig nadeel voort uit het verloren gaan van het kunstwerk en dat eiser het werk niet meer kan verkopen of verhuren aan derden. De rechtbank schat de schade op € 250,- Eiser had zich meer om het kunstwerk kunnen bekommeren, maar de schade is geen ‘gevalletje eigen schuld dikke bult’, gelet op het aan Motel Brabant te maken verwijt dat zij het kunstwerk hebben weggegooid zonder daar van te voren contact te zoeken met eiser.
IEPT20170621, Rb Zeeland-West-Brabant, Motel Brabant
(Afbeelding betreft niet onderhavig kunstwerk)
