Sjaals van rechthoekige lappen stof met sierranden (goud of strass-steentjes) niet auteursrechtelijk beschermd: sierranden zeer gangbaar en geen vrije en creatieve keuzes van de maker. Merkdepot van woordmerk “BYLIMA” door Sedef te kwader trouw: aannemelijk dat Sedef bekend was met gebruik door eiseres en dat depot doel had merkinschrijving door eiseres te verhinderen. Sedef maakt inbreuk op woordmerk “BYLIMA” van eiseres: sjaals verkocht met etiketten “BYLIMA” die identiek zijn aan de etiketten op de door [T] vervaardigde sjaals. Gezien kwade trouw bij Sedef voldoende grond voor verplichting tot afgifte sjaals, ook indien die zonder etiket niet langer inbreuk maken op rechten eiseres: etiketten kunnen immers weer worden aangebracht.
AUTEURSRECHT - MERKENRECHT - PROCESRECHT
Kort geding. Eiseres drijft sinds 1 oktober 2014 onder de naam Bylima een eenmanszaak en ontwerpt, vervaardigt en verhandelt Arabische modeproducten via haar winkel in Amsterdam en via drie websites. De collectie bestaat onder andere uit sjaals, waarop de naam BYLIMA is aangebracht. Sedef drijft een markthandel in onder andere textiel, kleding en schoenen. Op 22 december 2018 heeft eiseres van een klant vernomen dat op de markt in Geuzenveld sjaals werden verkocht met een sterke gelijkenis van haar sjaals. De sjaals waren voorzien van een etiket met daarop “BYLIMA”. Eiseres heeft op 29 december 2018 met spoed een Benelux merkrecht gedeponeerd voor onder andere sjaals en hoofddoeken en op 4 januari 2019 een Europees woordmerk voor onder andere sjaals. Dit merk is nog niet geregistreerd. Eiseres stelt onder meer dat gedaagden inbreuk maken op haar auteursrecht en dat inbreuk wordt gemaakt op haar merkrechten.
De voorzieningenrechter oordeelt dat de sjaals niet auteursrechtelijk beschermd zijn. Het gaat om rechthoekige lappen stof met sierranden van goud of strass-steentjes. Dergelijke sierranden zijn zeer gangbaar en het enkele toevoegen van deze sierranden aan een lap stof getuigt in onvoldoende mate van vrije en creatieve keuzes. Met betrekking tot het merk BYLIMA wordt geoordeeld dat het depot door Sedet te kwader trouw is verricht, aangezien aannemelijk is dat Sedef bekend was met het gebruik door eiseres van het teken BYLIMA voor de door haar verkochte sjaals, hetgeen niet is betwist. Het lijkt er sterk op dat het door Sedef verrichte merkdepot een oneigenlijk doel had, namelijk het verhinderen van een eigen merkinschrijving door eiseres voor de goed verkopende sjaals.
IEPT20190320, Rb Amsterdam, Bylima v Sedef
