[Geïntimeerde] gaf deel 3 van een hondenboekenreeks in eigen beheer uit, nadat uitgeverij Edicola liet weten daarvan af te zien. Edicola stelde dat het ontwerp van kaft en binnenwerk inbreuk maakte op haar auteursrechten. [Geïntimeerde] vorderde op haar beurt een verbod op een concurrerend boek van Edicola. De voorzieningenrechter wees beide vorderingen af (IEPT20230609), en het hof bekrachtigt dat vonnis. Volgens het hof is [geïntimeerde] aannemelijk de maker van kaft en binnenwerk van eerdere delen, en onderbouwt Edicola haar auteursrecht onvoldoende. Ook schendt Edicola de uitgave-overeenkomsten niet door een soortgelijk boek te promoten. Spoedeisend belang ontbreekt, nu deel 3 is uitverkocht en alleen nog als e-book verschijnt. Bewijsaanbiedingen worden gepasseerd.
UITGEEFOVEREENKOMST - AUTEURSRECHT
Feiten
[Geïntimeerde] is auteur en uitgever van het boek ‘De neus van de hond, deel 3. Anatomie en geurwaarneming’. Edicola stelt dat het ontwerp van de kaft en het binnenwerk inbreuk maakt op haar auteursrecht. [Geïntimeerde] stelt op haar beurt dat Edicola in strijd handelt met de tussen partijen gesloten uitgave-overeenkomsten door een ander boek over hetzelfde onderwerp uit te geven en dit als “[titel 8]” te promoten. Beide partijen hebben vorderingen ingesteld, die door de voorzieningenrechter zijn afgewezen. Het hof bekrachtigt dat vonnis.
Edicola is een uitgeverij, [geïntimeerde] is auteur van hondenboeken. Aanvankelijk vormde zij met een andere auteur de maatschap Kenniscentrum Argos, maar sinds 1 januari 2022 gaat zij alleen verder. Edicola en Kenniscentrum Argos sloten uitgave-overeenkomsten voor een boekenreeks met een hoofdtitel.
In reactie op een e-mail van 13 april 2022 van [geïntimeerde], waarin zij onder meer aangaf dat haar vertrouwen in Edicola sterk was gedaald, schreef Edicola op 14 april 2022 onder meer: “Van deel 3 zien wij af.”
[Geïntimeerde] heeft daarop deel 3 in eigen beheer uitgegeven. Edicola stelde dat daarmee inbreuk werd gemaakt op haar rechten en verzocht om een oplossing ter voorkoming van juridische stappen. Ze schreef onder meer: “Qua titel, formaat, indeling, opmaak en typografie is het ons toekomende ontwerp en opmaakconcept tot in het laatste detail klakkeloos overgenomen, hiermede forse inbreuk plegende op onze rechten en die van de oorspronkelijke ontwerpster.”
Voorzieningenrechter
De voorzieningenrechter oordeelde dat aannemelijk is dat [geïntimeerde], en niet Edicola, de maker is van zowel kaft als binnenwerk van delen 1 en 2. Daarom werden Edicola’s vorderingen afgewezen. Uit de overeenkomsten blijkt bovendien niet dat Edicola geen ander boek over hetzelfde onderwerp mag uitgeven. Ook de vorderingen van [geïntimeerde] zijn daarom afgewezen.
Hof
Edicola beweert dat haar vormgever de kaften van delen 1 en 2 heeft ontworpen, maar onderbouwt dit onvoldoende. Uit e-mails blijkt dat [geïntimeerde] zelf de voorstellen heeft gedaan die tot het eindresultaat hebben geleid. De door Edicola aangeleverde ontwerpen lijken niet op het eindresultaat.
[Geïntimeerde] betwist dat Edicola de maker is van het binnenwerk van delen 1 en 2 en onderbouwt dat met voorbeeldmateriaal. Edicola laat na om te specificeren welke creatieve keuzes haar vormgever heeft gemaakt en waarom deze tot auteursrechtelijk beschermde werken zouden leiden. Edicola stelt dat de kaft van deel 3 inbreuk maakt op haar auteursrecht vanwege overeenkomsten met eerder uitgegeven boeken. Edicola specificeert niet welke elementen beschermd zijn. De gelijkenis – een afgerond titelblok – is onvoldoende, en de ontwerpen verschillen te veel.
Ten overvloede overweegt het hof dat Edicola bij haar vorderingen in elk geval in hoger beroep geen spoedeisend belang meer heeft. Deel 3 is uitverkocht en zal niet in de oorspronkelijke vorm zal worden uitgegeven of herdrukt, maar als e-book uitgegeven met een andere kaft en ander binnenwerk.
Incidenteel hoger beroep
In incidenteel hoger beroep voert [geïntimeerde] drie grieven aan en wil zij alsnog toewijzing van haar vorderingen. Edicola verzoekt om bekrachtiging. Het hof oordeelt dat de eerste grief (auteursrecht) geen invloed meer heeft. De tweede grief, over schending van promotieverplichtingen, faalt: Edicola mocht ook andere boeken over honden uitgeven. De promotietekst is niet onrechtmatig.
Het kort geding leent zich niet voor bewijsvoering; het hof verwerpt de bewijsaanbiedingen en bekrachtigt het vonnis.
Het hof bekrachtigt het bestreden vonnis.
IEPT-versie volgt later
ECLI:NL:GHAMS:2025:1282
